گل جالیز (Orobanche aegyptiaca Pers.) انگل مطلق ریشه گیاهان دو لپه بوده و به دلیل فقدان برگ و کلروفیل با جذب آب و مواد غذایی از گیاه میزبان سبب کاهش رشد و عملکرد، ایجاد پژمردگی و در نهایت مرگ آن می شود.

 کاهش عملکرد بسته به شدت حمله فرق می کند در برخی موارد زارعان به دلیل شدت آلودگی زمین کشت شده را رها می کنند.

-گستره میزبانی

دامنه میزبانی این انگل در بین گیاهان دو لپه وسیع بوده که در این خصوص می توان به گیاهانی چون آفتاب‌گردان، گلرنگ، بادمجان، گوجه فرنگی، توتون، عدس، باقلا، نخود، کلزا، هویج و برخی درختان میوه همچون بادام، زردآلو و غیره اشاره نمود.

کنترل بیولوژیک پدیده‌ای طبیعی است که هدف آن تنظیم جمعیت موجودات می‌باشد. کنترل بیولوژیک ممکن است به صورت طبیعی یا با دخالت انسان اتفاق بیافتد، که به این نوع کنترل، کنترل بیولوژیک کاربردی اطلاق می‌شود.

کنترل بیولوژیک

- طبیعی؛
- کاربردی.

کنترل بیولوژیک پدیده‌ای طبیعی است که هدف آن تنظیم جمعیت موجودات می‌باشد. کنترل بیولوژیک ممکن است به صورت طبیعی یا با دخالت انسان اتفاق بیافتد، که به این نوع کنترل، کنترل بیولوژیک کاربردی اطلاق می‌شود.
کنترل بیولوژیک یا (Biological Control) شامل سه موضوع اصلی است:

1) انواع موجودات آفت هدف؛
2) انواع دشمنان طبیعی؛
3) روش‌های بکارگیری دشمنان طبیعی
1) انواع موجودات آفت هدف

مگس‌های مینوز

مگس‌های مینوز از جمله آفات مهم محصولات گلخانه‌ای و گیاهای زینتی هستند. مگس‌ها متعلق به خانواده آگرومایزید (Agromyzidae) هستند.
تعدادی از مهم‌ترین گونه‌های (Agromyzidae) عبارتند از :
1)Liriomyza trifolii
2)Liriomyza sativae
3)Liriomyza bryoniae
در ایران این گونه‌ها جزء آفات مهم محصولات گلخانه‌ای و گیاهان زینتی هستند. این مگس‌ به طول حدود 2 تا 3 میلی متر به رنگ سیاه و دارای لکه‌های زرد رنگ در روی بدن‌شان هستند. حشرات کامل با فرو کردن تخم‌ریز خود به داخل بافت گیاه از ترشحات گیاهی تغذیه می کنند. محل فرو کردن تخم‌ریز عموماً بصورت لکه‌های زرد رنگی در سطح برگ گیاهان دیده می‌شود.
بعد از قرار گرفتن تخم در بافت گیاهی، لارو خارج شده از بافت ایجاد گالری‌ها یا تونل‌هایی مارپیچ در سطح برگ گیاهان می‌کند. ضخامت این گالری‌ها با افزایش اندازه لارو افزایش پیدا می‌کند.
از مهم‌ترین دشمنان طبیعی این آفات، زنبورهای پارازیتوئید هستند که بصورت پارازیتوئید داخلی یا ایندوپارازیتوئید و پارازیتوئید خارجی یا اِگزوپارازیتوئید از لاروهای این آفات تغذیه می‌کنند.

عدسها گیاهان بُنشنی هستند، دانه های گیاهانی که نام گیاه شناسی آن Lensensculenta می‌باشد. که در غلافهایی که شامل یک یا چند دانه عدس می‌باشد رشد می‌کنند..

عدسها را بر اساس بزرگی و کوچکی آنها تقسیم بندی می‌کنند.. در حالی که بیشترین نوع عدس در آمریکا سبز یا قهوه ای هستند عدسها معمولاً به رنگهای نارنجی، قرمز، زرد و یا سیاه می‌باشند. عدسهای گرد، بیضی یا قلبی شکل اندازه کوچک دارند، در بعضی مواقع کوچکتر از نوک مداد پاک کن می‌باشند که بصورت عمده یا جدا از هم فروخته می‌شوند. عدسهای سبز یا قهوه ای بعد از پخت شکل ظاهری آن از بین نمی‌رود در حالی که انواع دیگر نرم یا له می‌شوند. همچنین طعم آنها با یگدیگر کمی‌فرق می‌کند.
 عدسها در مقایسه با دیگر حبوبات خشک، سریعتر و راحتتر پخته می‌شوند.آنها سریع طعمهای عالی را از دیگر غذاها و چاشنی‌ها به خود جذب می‌کنند و ارزش غذایی بالایی دارند و در تمام طول سال در دسترس هستند. عدسها همانند دیگر حبوبات از گروه گیاهان بُنشنی هستند.در غلافی که شامل یک یا چند دانه عدس می‌باشند رشد می‌کنند. بیضی یا قلب شکل هستند و معمولاً کوچکتر از سر مداد پاک کن می‌باشند. ممکن است به صورت عمده یا بسته‌بندی به رنگ قهوه‌ای و سبز که بعد از پخت شکل ظاهری خود را حفظ می‌کنند، فروخته شوند.